Wie op zoek gaat naar de Kinker Kring-apotheek in Amsterdam West, komt uit bij een klassiek winkelpand aan de Kinkerstraat. Vervolgens stap je binnen in een DA drogist met schappen vol douchegel, shampoo en tandpasta. In het midden van de drogisterij bevindt zich de apotheek waar enkele cliënten staan te wachten totdat ze aan de beurt zijn. In deze editie een gesprek met Hanneke Gomes, sinds ’95 eigenaar van de apotheek én de drogisterij. Een echte Amsterdamse die wel houdt van een ‘gebbetje en een geintje’.
Bij de Kinker Kring-apotheek werken drie apothekers, zes parttime apothekersassistentes en vier hulpmedewerkers. Samen bedienen ze ongeveer 9500 cliënten. De drogisterij telt vijf drogisterijmedewerkers. Hanneke: “Enkele jaren geleden kwamen hier nog veel echte Kinkerbuurters, geboren en getogen Amsterdammers die het niet zo breed hebben maar wel klaar staan met een flinke fooi voor de bezorgers. Dat is minder geworden. Het is nu een gemêleerde volksbuurt waar zeker honderd verschillende nationaliteiten wonen. De sfeer in onze apotheek is informeel. We spreken veel cliënten met hun voornaam aan.”
Wat betekenen die verschillende nationaliteiten voor jouw apotheek?
“Soms is het moeilijk communiceren. We spreken Engels en dat is meestal voldoende. Turkse en Marokkaanse cliënten kunnen terecht bij sommige assistentes. Als iemand bijvoorbeeld Portugees spreekt, wordt het lastiger. Maar met het nodige handen- en voetenwerk komen we er altijd wel uit. We gaan voor dienstverlening op maat en investeren graag in tijd en aandacht maar wanneer een Marokkaanse meneer die prima Nederlands spreekt, perse geholpen wil worden door een Marokkaanse assistente, gaan we daar niet in mee. Zo zijn we ook.”
Ik heb meerdere apotheken gezien maar nog nooit een apotheek in een drogisterij?
“Klopt, dat komt inderdaad niet zo vaak voor. Toen ik in deze apotheek ging werken, zaten we aan de overkant van de Kinkerkstraat. In een klein onhandig pand. Toen deze plek vrijkwam, zijn we verhuisd. We kregen daarmee een pand dat twee keer zo groot was dan het oude. Maar de vierkante meter prijs in Amsterdam is ontzettend hoog. Ik heb deze apotheek met behulp van de VNA kunnen verwerven. Zij kwamen met het idee om met een drogisterij de kosten te drukken.”
Bleek het in de praktijk een goed idee te zijn?
Hanneke: “Zeker. Cliënten zijn positief en profiteren van ruimere openingstijden en een groter aanbod. Ook apothekersassistentes vinden het leuk want in plaats van de eeuwige medicijnbakken, komt hier ook nagellak binnen of een lekker geurtje. Persoonlijk vind ik de diversiteit en de laagdrempeligheid prettig. Mensen lopen gemakkelijk binnen en wij hoeven nauwelijks ‘nee’ te verkopen. En het aantal OTC producten blijft stijgen, dan kun je het maar beter meteen in huis hebben. Toch?”
Alleen maar voordelen?
“Nou nee. Je krijgt er natuurlijk wel een winkel bij. Je hebt meer personeel nodig en de openingstijden zijn ruimer. En je hebt te maken met winkeldiefstal ook al heb ik twintig camera’s hangen. Dat zul je bij een apotheek niet snel zien. Het is niet zo van, goh grappig een winkeltje erbij, doe ik even. Zo werkt het niet. Maar eerlijk is eerlijk, ik vind het nog iedere dag leuk!”
Hoe kijk je als apotheker naar de toekomst?
“Er zijn ontwikkelingen die me zorgen baren. Wij hebben in deze apotheek twee jaar geleden gekozen voor het preferentiebeleid. Je mag het bijna niet hardop zeggen maar dat heeft wel rust gebracht. Ik was niet altijd even streng en consequent tegen mijn patiënten. Een van de nadelen van het preferentiebeleid is echter dat medicijnen af en toe niet voorradig zijn. Ik vind het prima dat de zorgverzekeraars de eerste keuze bepalen maar als die keuze niet leverbaar is, zou ik meer vrijheid en verantwoordelijkheid willen krijgen voor de tweede keuze. Ik vind dat de invloed van de zorgverzekeraars sowieso te groot is geworden. Je moet als apotheek aan zóveel eisen van de zorgverzekeraar voldoen. Daar kan ik echt van wakker liggen. Alles wordt tegenwoordig afgerekend op indicatoren. Alles moet meetbaar zijn en dat gaat ten koste van de tijd die ik aan patiënten kan besteden.”
Apothekers klagen vaker over de macht van zorgverzekeraars. Waarom komen jullie niet in actie?
“Dat komt omdat wij allemaal onze eigen broek moeten ophouden. Daar maken zorgverzekeraars handig gebruik van. Als ik een contract niet teken, doet mijn buurman het wel. Huisartsen hebben het beter geregeld. Die houden de gelederen gesloten als het nodig is. Wij laten alles gebeuren. Er zou een keer een grens getrokken moeten worden.”
Als ik hier over twee jaar terugkom, heb jij op de barricade gestaan?
Lacht: “Zou zomaar kunnen!”
Hanneke Gomes (47) | Studie: Farmacie aan de Universiteit Utrecht van 1984-1991 | Nevenfuncties: bestuurslid Dienstapotheek Amsterdam-West | Huidige Gemoedstoestand? Zakelijk: altijd zorgen over de dag van morgen. Privé: helemaal happy. | Op welke plek buiten Nederland zou je een jaar willen wonen? In Schotland of Ierland hoewel ik daar nooit ben geweest. Veel golfen en de taal leren. Het moet wel een jaar lekker weer zijn. | Aan welke mensen erger je je? Aan mensen die vinden dat ze overal automatisch recht op hebben. Rupsjes-nooit-genoeg. | Wie bewonder je? Ik bewonder Linda de Mol. Ze heeft zelfspot en lijkt alles te kunnen. Ze lijkt me nog aardig ook.
Dit is het zesde artikel in de reeks: ‘Drijfveren’. Van het laagste punt in Nederland Nieuwerkerk aan den IJssel, tot het hoogste punt de Vaalserberg, vertellen apothekers over zichzelf, hun vak, hun ambities en de keuzes die ze maken. Een kijkje in de keuken van uw collega: Hanneke Gomes, eigenaar Kinker Kring-apotheek in Amsterdam.
