Ik ben wie ik ben. Volgens Dick Swaab is dat niet meer en niet minder dan een brein vol onbevattelijke neuronen en dendrieten… net als jij overigens. Ik had andere voorouders kunnen hebben of een geheel andere soort kunnen zijn. Net als jij overigens opgegroeid kunnen zijn in een heel ander nest. Hoe waren we dan uitgevlogen? Hoe zou ik als plant uit een wortel ontschoten zijn? Hoe zou ik als een wolk verschieten? In de kleedkamer van de natuur ben ik ik, en dat kostuum heb ik te dragen tot het is versleten.
Ik klaag niet. Ik had ook een mierenhoop kunnen zijn, een luis in de pels of een vlieg dood geslagen met het FD. Ik klaag niet omdat ik nooit gekweekt ben voor mooi dons, of gefokt om mijn zachte vacht. Ik heb nooit in een kist op hoeven groeien voor mijn witte kalfsvlees. Ik ben nimmer gedwongen door een trechter te eten om mijn foie gras. Ik heb nooit fulltime in een legbatterij hoeven wonen om dagelijks een vier granen ei uit te poepen. Ik heb nog nooit voor mijn leven hoeven vrezen omdat mijn taal het regime niet aanstond. Ik heb nog niet hoeven liegen omdat anderen mij hiertoe dwongen. Ik heb nog nooit een bericht van de belastingdienst hoeven vrezen. Ik ben nog nooit in staat van ontreddering geweest door een psychose. Ik heb nog nooit een obsessie naar cocaïne hoeven voelen. Ik heb nooit de behoefte gevoeld ergens bij te moeten horen. Ik heb me nooit gedwongen gevoeld iets te moeten denken. Ik ben nooit bang geweest voor de uitslag van mijn PSA. Ik heb nooit het gevoel gehad te moeten kiezen tussen twee slechte opties. Ik heb nog nooit een onheilspellend bericht gehoord over mijn kinderen. Ik heb nog nooit met vrees naar mijn bankrekening hoeven kijken. Ik ben nog nooit in een verkeerd medisch experiment terechtgekomen. Ik heb nog nooit in de gevangenis gezeten. Ik heb nog nooit iemand hoeven te ontwijken vanwege ingewikkeld gedraai. Ik heb nooit op de PVV hoeven stemmen. Ik heb mij nog nooit hoeven te schamen voor wat ik gedaan heb of juist heb gelaten. Ik heb mij nog nooit gedwongen gevoeld te kiezen tussen Kant en Wittgenstein. Ik heb nog nooit het gevoel gehad te moeten kiezen tussen uitersten van goed en kwaad.
Aan mij heeft het leven zich tot dusverre uiterst genadig getoond. De herinneringen aan het goede zijn mij zeker niet ontnomen. Het vertrouwen in jou en in mij duurt voort van dag tot dag. Wie had ik zullen zijn zonder de dagelijkse verwondering van het kind dat voor het eerst de zee ziet. Ik… ik heb geluk.
Dit is een column uit FarmaMagazine nr. 2 2012
Column Henk Pastoors
Henk Pastoors is directeur van TopSupport Strategie en Informatie. Hij levert als adviseur maatwerk in analyse en strategie in de farmacie en zorg.
