Een tijdje terug was ik uitgenodigd voor een filmpremière in het wat mij betreft mooiste filmtheater van Nederland, het Tuschinski in Amsterdam. In het Tuschinski ga je niet alleen naar de film, je gaat ook naar Het Gebouw. Deze sprekende droomwereld in Jugendstil en Art Deco werd in 1921 voltooid en heeft sindsdien geduldig vele renovaties ondergaan. Gelukkig maar dat op gegeven moment daar de lichten uit gaan, anders blijf je je maar verwonderen over de details.
Misschien vraagt u zich af waar dit nu helemaal over gaat. Over apothekers natuurlijk! Want tijdens mijn voettocht over de rode loper van Tuschinski moest ik weer aan ze denken. Ik ben niet alleen dol op apothekers, ik denk er ook vaak aan. De één zal het uitleggen als een professionele houding, een volgende als een gezonde obsessie. Ik kom er rond voor uit dat het laatste voor mij van toepassing is. Bij Tuschinski is de markt volledig vraaggestuurd waarbij de klantbeleving voorop staat. Wachten aan de kassa is er nauwelijks bij en ik kan op vier verschillende manieren aan mijn kaartje komen, dineren, drankje bij de voorstelling en een rondleiding krijgen. De bejegening is top. Bent u cynicus, dan zult u nu waarschijnlijk opmerken dat je zowel bij de apotheek als bij Tuschinski naar een illusie gaat. Bij de film weet je dat zeker, bij de apotheek weet je dat, getuige ons surfgedrag op het internet, meestal pas achteraf.
Maar dol als ik ben op die apothekers, vind ik ook dat ze niet moeten zeuren. In de contractonderhandelingen voor 2012 gaat het voornamelijk over geld voor zorgactiviteiten. Natuurlijk kost zorg geld, en de apotheek is een geweldig podium om aan deze zorg invulling te geven. Maar als mijn lieve moeder naar de apotheek gaat, gaat ze er automatisch van uit dat er, gezien haar profiel, automatisch een medicatiecheck wordt gedaan. Het schokkende beeld dat ik van deze farmaciefilm krijg, is dat deze zorg niet werd geleverd toen er nog wel genoeg geld te verdienen was. Tel daarbij op dat ik sinds kort zorgverzekeraars met enige regelmaat over ‘maatschappelijke kosten’ en ‘verantwoordelijkheid’ hoor praten. Dit is een nieuw thema in de film die wat mij betreft steeds meer naar Fellini neigt. Klink schreef in zijn overdrachtsbrief aan Edith Schippers dat de farmacie het voorbeeld was van marktwerking en het maatschappelijk bewustzijn van alle factoren in deze kolom. Hij had een punt, ik… steeds meer vraagtekens.
In de onderhandelingen omtrent het contracteren van openbare farmacie 2012 lijken zorgverzekeraars een vooral niet hoger tarief te willen contracteren dan de andere zorgverzekeraars. Zorg lijkt zo tot een blindedarm te verworden: een aanhangsel zonder aantoonbare functie. Het verhaal ontwikkelt zich tot een horrorscenario, want het kan toch niet zo zijn dat waar het in de farmacie onderhand om een kleintje pils gaat, de overschrijdingen bij ziekenhuizen en de AWBZ bij de farmacie worden weggehaald omdat dat makkelijk rekent.
Mijn ideale scenario is een roadmovie met een healthy end. Ik heb de hoofdrollen onder mijn netwerk al verdeeld. Ja, jij zit daar ook in, iedereen heeft een rol in mijn feel-goodmovie over een toekomstbestendige farmacie. De overheid heeft zich van het dossier afgewend. Edith Schippers is bezig met een brief over versterking in de eerste lijn: zorg in de buurt! Van ganser harte hoop ik dat we zelf aan de slag gaan, zoals dat in een coming of age- feel good -roadmovie hoort. En ik hoop dat de zorgverzekeraars en apothekers deze paragraaf zeker zullen contracteren. Een sterke eerste lijn. Top!
Kijk, Tuschinski is ook niet honderd jaar hetzelfde gebleven. Ook de farmacie moet alle voelsprieten in de maatschappij houden om altijd intrinsiek vraaggestuurd te kunnen opereren. De vorm en de vraag, die zullen drastisch veranderen. En in deze bloedstollende film zijn er gelukkig altijd de trendsetters, apothekers, die als Indiana Jones stofnesten, enge beesten te lijf gaan, instanties koelbloedig en inventief het hoofd bieden om ook op de lastigste vragen een antwoord te kunnen geven. Gewapend met kennis, durf en wilskracht en een praktische kijk op de tijdgeest. Kijk daar leg ik de rode loper persoonlijk voor uit en daarom ben ik dol op… die apothekers!
Henk Pastoors is directeur van TopSupport Strategie en Informatie. Hij levert als adviseur maatwerk in analyse en strategie in de farmacie en zorg
