Henk Pastoors is directeur van TopSupport Strategie en Informatie. Hij levert als adviseur maatwerk in analyse en strategie in de farmacie en zorg.
De Sint heeft nog maar net de deur dichtgetrokken, of de volgende happening stuitert de huiskamer alweer binnen. Kerst 2013. We reflecteren en tellen onze zegeningen. Een paar dagen later wensen we elkaar, met een zoen links en rechts op de wang, weer het allerbeste. Ik wens u dat natuurlijk ook en voeg daar het credo voor de gelegenheid aan toe: ‘Verknal je toekomst niet!’ Op 2 januari gaan we ongetwijfeld, alsof we onsterfelijk zijn, weer over tot de orde van de dag. Of dat vreemd is, weet ik niet. In essentie zijn we jaar in jaar uit niet veel anders dan onszelf replicerende macromoleculen. Moleculen die ons, goed beschouwd, ook in staat stellen geweldige dingen te doen. Wat te denken van liefhebben, poëzie, wetenschap, dans en natuurlijk Bach. Als we geluk hebben is dat op 2 januari niet opeens anders.
Door mijn vrijwilligerswerk, in het Hospice te Utrecht, weet ik hoe het eruit ziet als de macromoleculen er geen zin meer in hebben. Liever kijk ik vooruit en vraag me af of er in 2014 een trendbreuk zal komen waaruit blijkt dat samenwerken net zo makkelijk is als samen klagen. Zal in 2014 de door velen ervaren ‘Staatskloterij’ in de zorg worden beschouwd als een paar ‘weeffoutjes’ in het stelsel die onze zorg al jaren in de top 3 weet te plaatsen? Zullen we het licht zien dat de discussies over de bijwerking van marktwerking er één is van alle tijden? Omdat wij namelijk zelf geneigd zijn in domeinen te denken. Of dichter bij huis: gaan we dit lieve leven omarmen en aanvaarden dat we allemaal doden met verlof zijn?
Voor veel gelovigen is doodgaan niets meer of niets minder dan een adreswijziging. Pim van Lommel bewijst met zijn boek ‘Eindeloos bewustzijn’ dat er markt is voor de ziel. Zijn boek legt voor veel ‘spirituvelen’ een vloertje onder het vertrouwen dat er leven is na de dood.
Ik wil uw feestje niet verpesten, maar eindeloos bewustzijn komt mij voor als aanbellen terwijl je weet dat er nooit zal worden opengedaan. Juist daarom wil ik het hier en nu graag gezegd hebben, hoezeer ik een diepe bewondering heb voor al die jongens en meiden die zwakzinnigen verplegen, de thuiszorg die bejaarden uit een pamper hijst, en er weer in. En natuurlijk niet te vergeten de apothekers die een heel jaar vier sterren hebben. Eindeloos.
Hoe het ook zij, een besef van sterfelijkheid beveel ik van harte aan als een geweldig medicijn om dit leven een zinvolle betekenis te geven. Ik wens al die mensen die in de zorg werken daar, vanuit het diepst van mijn hart, veel succes en plezier mee. Want… daar horen wij Engelen zingen.
Column Henk Pastoors
