Soms kan een ingrijpende gebeurtenis in een leven leiden tot iets moois zoals bij Maurits Wetzer. Hij groeide op in Den Bosch als jongste van zes kinderen. Zijn vader overleed toen hij pas één jaar was. Door dit vroege overlijden, kreeg het gezin een bijzondere band met de toenmalige huisarts. Maurits: “Hij woonde in de buurt en kwam regelmatig informeren hoe het met ons ging. Dit gecombineerd met het feit dat mijn oudste broer ook geneeskunde heeft gestudeerd maakte dat ik al jong wist: ik word ook huisarts. Aldus geschiedde.”
Na je studie heb je eerst bij de luchtmacht gewerkt en in 2015 ben je als huisarts aan de slag gegaan. Kwam het beroep overeen met het beeld dat je ervan had?
Maurits: “Zeker, jazeker. Wat ik nog weet uit mijn jeugd was de nabijheid en de betrokkenheid van de huisarts op ons gezin. Dat kreeg ik mee uit de verhalen en zo’n beeld groeit. En het is precies die nabijheid en laagdrempeligheid die ik van grote meerwaarde vind in het vak. Net als transparantie en betrokkenheid. Daarbij moet ik wel zeggen dat ik het belangrijk vind om een goede balans te houden tussen professionaliteit en betrokkenheid. Die professionele distantie vind ik wel een grote uitdaging.”
Hoe vertaalt die uitdaging zich in de praktijk?
“Door te blijven reflecteren op jezelf, op wat je doet en te bedenken waarom je soms een stapje extra zet. Ik probeer mijn grenzen zeker te bewaken en dat lukt de ene keer beter dan een andere keer. De huisarts uit mijn jeugd kwam gewoon even langs en ik hoef niet uit te leggen dat ‘zomaar’ tegenwoordig niet meer kan. De druk op de eerste lijn wordt steeds groter, de zorg complexer en intensiever. Vooral als er, net zoals in onze praktijk veel oudere patiënten zijn die nog thuis wonen.”
Toch niet zo’n leuk vak?
“Echt wel. Sterker nog, ik kan me wel eens storen aan de negatieve berichtgeving over het vak in de media. Het beeld dat huisartsen ontevreden zijn. Een huisarts maakt zoveel verschillende dingen mee en krijgt te maken met zoveel uiteenlopende emoties. Ik kom bij mensen thuis en achter de voordeur krijg ik te maken met intimiteit en kwetsbaarheid. Een dag in de praktijk vliegt echt voorbij. En ja, op politiek vlak worden er soms keuzes gemaakt die ik niet begrijp maar in essentie is het een prachtig vak. Het is net zo mooi als dat het intens is.”
Je werkt als huisarts maar je bent ook docent geworden bij de huisartsopleiding VUmc? Speciale reden voor?
“Toen ik als huisarts begon, had ik mezelf voorgenomen om het vak goed in de vingers te krijgen maar ik had me ook voorgenomen om mezelf te blijven uitdagen. Daarom ben ik na zes jaar in de praktijk in het onderwijs begonnen als begeleider, docent en moderator in de tweede fase van de opleiding. Zo hou ik feeling met wat er leeft onder nieuwe huisartsen, ik kan mijn kennis overdragen en tegelijkertijd leer ik ontzettend veel van collega’s, gastsprekers en vooral van de huisartsen in opleiding. Je bent met je vak bezig maar op een ander niveau en dat voelt prettig. Het is leuk om artsen te zien groeien, kennis opdoen en kennis toepassen. En als ik terug mag komen op de negativiteit, we hebben iedere week een terugkomdag op de VU die studenten zelf voorbereiden. Dat was best wel eens zwaarmoedig. Veel gezucht over hoe zwaar en druk het allemaal is. Toen hebben mijn collega en ik gevraagd: waarom zit je hier eigenlijk? We willen ook graag weten wat er mooi is aan het vak, wat er allemaal goed gaat. Zullen we het daar eens over hebben? Kwestie van omdenken. Dat lukte erg goed en ging bovendien heel snel.”
Kun je een voorbeeld geven van wat er zoal leeft onder de nieuwe generatie huisartsen?
“Er is al langer een tendens dat jonge huisartsen lang waarnemen voordat ze praktijkhouder worden. Dat zorgt voor problemen. Daarom hebben we tijdens een gecombineerde opleidingsdag met de opleiders en huisartsen in opleiding, dit als thema behandeld. We hebben de huisartsen uitgenodigd te vertellen waarom ze toch een praktijk hebben overgenomen en wat daar zoal bij komt kijken. Tegelijkertijd hebben we de huisartsen in opleiding gevraagd naar hun ambities. Er zijn complexe regels maar het mooie van het praktijkhouderschap is wel dat je, binnen bepaalde kaders zelf kunt bepalen hoe je de zorg vormgeeft. Je zag de kwartjes tijdens die bijeenkomst gewoon vallen. Als zaken tastbaar worden gemaakt dan blijken ze, hoe ingewikkeld soms ook, tegelijkertijd best te overzien en goed te doen.”
We lopen samen naar buiten. “Kijk”, wijst Maurits. “Dit is mijn nieuwe e-bike. Ik bezoek mijn patiënten als het even kan op de fiets. Lekker het hoofd leegmaken, wind in je haren en het gaat vaak sneller. Bevalt prima!”
In ‘Drijfveren’ spreken we met huisartsen en apothekers over hun vak, ambities en keuzes die ze maken. Oftewel: ‘Wat bezielt uw collega?’ In deze editie spreken we met huisarts Maurits Wetzer, praktijk houdend huisarts bij huisartsenpraktijk de Componist in Nieuwegein en docent aan de huisartsopleiding VUmc.
Tekst en fotografie: Cai Vosbeek
Dit artikel verscheen eerder in FarmaMagazine september 2022
