Henk Pastoors: Gek op mensen

Henk Pastoors: Met een hamer in de hand… zie je overal spijkers. Hoewel ik in alle opzichten een echte doe-het-zelf prutskoning ben is mijn leven goed te noemen. Ik geloof in liefde, barmhartigheid, mildheid en laat, behalve als het mij niet uitkomt, een oordeel over aan God. Dat is op zichzelf totaal geen prestatie. Genetisch wat geluk en een paar keer flink op mijn donder gehad. Dat helpt. Als je met deze combinatie in een trampoline springt kan je nog aardig hoog springen ook. Maar het draadje is dun. Ik doe twee dagen in de maand vrijwilligerswerk waarvan een in een verpleeghuis waar onder andere een vrouw van 42 ligt. Zo dement als een deur. Als de verpleging niet oplet eet ze haar poep en zit ze piesend in de sanseveria’s. Het is telkens weer een bizarre aanblik waar je nooit aan went. Voor mij is het duidelijk dat de Heer hier even de andere kant op kijkt. De andere dag ben ik vrijwilliger in een gevangenis. Ik kom dan bij boefjes die nooit bezoek krijgen. Maar waarvan ik wel hoop dat Teeven ze nog even achter slot en grendel houdt. Maar zoals gesteld is ook hier het draadje dun. Ik geloof dat wij mensen voor 96 procent het DNA van chimpansees hebben. In die zin zijn wij allemaal grote apen op de rots. In Artis kan je precies zien hoe het er daar aan toegaat. Voeg daar de resterende vier procent aan toe waarin wij vooral bezig zijn ons te onderscheiden en authenticiteit op te bouwen. Zo zie je toch al snel een heel bijzondere diersoort die vooral zichzelf uniek vindt. Ik heb er niet voor doorgestudeerd en misschien vind ik mensen daarom leuk, eindeloos leuk. Geen misverstand, ik zie ook de andere kant. Nog niet zolang geleden kreeg je in Amsterdam zeven gulden als je een Jood aangaf. Nergens in de wereld zijn procentueel zoveel stakkers afgevoerd dan in Amsterdam. Jawel, de stad met de drie kruizen in haar logo waarvan u ongetwijfeld de betekenis wel kent. In Syrië eten ze elkaars hart en een wel opgevoede tandarts laat zich in Thailand verwennen door een twaalfjarige. Hoe gaat dat anno 2013 in de zorg? Managers in de zorg zouden volgens  Kevin Dutton, psycholoog aan de Universiteit van Oxford, vooral  homo psychopathicus zijn. Ze gedijen in hun rol waar anderen afhankelijk van hen zijn en waar onzekerheden hoogtij vieren. Ze zijn instrumenteel charmant maar in feite sociale roofdieren met een sterk gevoel voor eigenwaarde c.q overwaarde. Het morele kompas welke leidend zou moeten zijn voor hun handelen moet voor hen aanvoelen als een vis in moreel troebel water. Dat hele gelazer in de zorg is een carrier voor egoïsme, manipulatie en bedrog. Ook in de ratrace tussen openbare apothekers en zorgverzekeraars sluipen de psychopathische kenmerken in deze kolom fnuikend binnen. Maar ja, met de lezing van Dutton nog vers in mijn geheugen denk ik aan het verhaal van de hamer en de spijkers. En ook als ik daar om me heen kijk denk ik ‘ben toch vooral gek op mensen’. ❦