Trots, zo luidde in 2004 de kop van mijn allereerste redactioneel. Achttien jaar later eindig ik de reeks met dezelfde titel. Tussen toen en nu tel ik zo’n 389 redactiespinsels van mijn hand.

Al sinds 1812 moet de koningin vaststellen dat het antwoord van haar spiegel altijd klopt.

Ergens in december zetten huisartsen een handtekening onder het Integraal Zorgakkoord, beter bekend als het IZA. Of niet natuurlijk, want vooralsnog is onbekend wat de pootwachters tot de zorg gaan doen.

De crisissen in ons land stapelen zich op. Gas, elektra, inflatie, oorlog, brandstof, Groningen, toeslag, asiel en klimaat… Ben ik er nog eentje vergeten? Oh natuurlijk: corona staat weer voor deur!

Afgelopen augustus berichtte De Morgen dat Australische wetenschappers al jaren bezig zijn om de Tasmaanse tijger weer tot leven te wekken. De laatste Tasmaanse tijger, Benjamin, stierf in 1936.

Of ik toe was aan vakantie..? Ik moest daar even over nadenken. Dat klonk alsof

Ik was er bij tijdens de Grote Apothekersdemonstratie in 2009. Voor de toen kleine lezertjes onder ons: in dat jaar werd een flinke hap uit het ooit zo vette apothekersbot gesneden >>>

We willen reizen, maar vliegtuigen blijven aan de grond, we willen uit eten, maar er is geen bedienend personeel. We willen gezond zijn, maar ook de zorg, die zonder adempauze, stug door boemelt, kraakt en piept bij iedere hobbel die in de weg zit. >>>

Het was een krachtig beeld op de voorpagina van de zaterdagse Volkskrant op 21 mei. Wakker worden met een blaaskatheter als symbool hoe het zorgstelsel is verworden tot een niet uit elkaar te rafelen slangetje.