In september 1992 werd een VN-vredesmacht naar Mogadishu overgevlogen om de burgers van Somalië te beschermen. Het land verkeerde in een onstabiele situatie. Het was hetzelfde jaar waarin de vijfjarige Nawal Shelilla met haar ouders, broers en zussen als politieke vluchteling naar Nederland kwam. “Van Somalië weet ik niets meer. Mijn herinneringen beginnen in Nederland in het asielzoekerscentrum (AZC). Je had daar fijne plekken om te
spelen, zoals een mini golfbaan bijvoorbeeld. Ik heb een zorgeloze jeugd gehad. Vooral omdat mijn ouders alles voor ons regelden.” Een leuk gesprek met een starter in het apothekersvak.
Apotheek ’t Hofke ligt in de wijk Tongelre in Eindhoven.
Een gewone wijk met gewone mensen. Veel inwoners kennen elkaar. Aan de muur hangt, naast de posters die in de meeste apotheken te vinden zijn, een uitnodiging om in het plaatselijke wijkcentrum paaseieren te komen schilderen en broodhaantjes te komen bakken. Het is maandagmorgen en het is niet erg druk in de apotheek. Sinds januari 2013, werkt Nawal (26) hier als apotheker. Een half jaar nadat ze afstudeerde aan de Universiteit van Utrecht. “Vind je me jong? Valt toch wel mee? Sinds mijn 25ste moet ik nadenken over hoe oud ik ben.”
Waarom heb jij voor de studie farmacie gekozen?
”Ik ben altijd ambitieus geweest. In groep zeven van de basisschool wist ik dat ik aan de universiteit wilde gaan studeren. Ik wilde iets bereiken en iets voor andere mensen betekenen. Daarom heb ik voor een studie in de gezondheidszorg gekozen. Ik nam me ook voor om me de rest van mijn leven te
blijven ontwikkelen. Na het VWO kon ik kiezen uit verschillende studies. Ik heb nog even nagedacht over tandheelkunde, maar het werd farmacie omdat het een brede studie is: scheikunde, biologie en vooral het contact met patiënten boeide me. Wat ook meespeelde is dat je als openbaar apotheker een eigen bedrijf runt. Gezondheidszorg en economie; die combinatie vind ik nog steeds aantrekkelijk.”
Vond je het een leuke studie?
“Na het eerste jaar had ik sterk het gevoel dat ik iets miste. Het was erg theoretisch allemaal. Ik zag niet wat de theorie voor de praktijk van alledag kon betekenen. Gelukkig ben ik niet iemand die snel opgeeft, dus ik heb doorgezet. Vanaf het tweede jaar werd het alleen maar leuker. Vooral de masteropleiding vond ik interessant. Ik heb gekozen voor patiëntgerichte zorg en geneesmiddelengerichte profielen zoals geneesmiddelenontwikkeling en cardiovasculaire therapie. En om op jouw eerdere vraag terug te komen… nee, ik was beslist niet een van de weinige vrouwen op school. De vrouwelijke studenten farmacie zijn in de meerderheid en er zijn ook veel niet-westerse studenten.
Ik was zeker niet de enige met een hoofddoekje op.”
En nu de praktijk. Hoe bevalt het?
“Binnenkort ga ik starten met medicatiereviews. Ik vind het prettig om veel contact met patiënten te hebben. Daarom sta ik graag aan de balie. Door het preferentiebeleid zijn er ook veel vragen over de verpakking van geneesmiddelen. Vooral ouderen vinden dat lastig te begrijpen. Er gaat dan ook veel tijd zitten in het uitleggen en geruststellen van patiënten. Zonde, want ik zou veel liever geneesmiddeladviezen geven. Als apotheker ga je met veel verschillende mensen om. Met klanten, met patiënten, met collega’s, met andere zorgprofessionals en je moet veel dingen tegelijkertijd doen. Die afwisseling maakt het werk leuk, geen dag is hetzelfde. Maar goed, ik besef heus wel dat ik nog veel moet leren. En het feit dat ik nu in een openbare apotheek werk, wil niet zeggen dat er geen ruimte is voor wetenschappelijke onderzoek in de toekomst. Dat kan altijd nog.”
Wat zijn volgens jou de kansen en bedreigingen voor apothekers?
“Ik denk dat het verbeteren van de contacten met zorgverzekeraars een kans is die we als apothekers moeten grijpen. Het is noodzakelijk dat wij een betere onderhandelingspositie krijgen. Op dit moment staan we niet erg sterk. Individuele apotheken kunnen geen vuist maken. We moeten krachten bundelen. Ik weet dat een organisatie als de KNMP hier mee bezig is. Een andere kans die we moeten grijpen is het bieden van meer zorg in samenwerking met andere zorgprofessionals zoals huisartsen. Dat doen we al, maar het kan beter. Zorg kan altijd beter. Binnen de gezondheidszorg moeten we ons blijven profileren en laten zien hoe belangrijk het werk van een apotheker is. Volgens mij wordt dat door de buitenwacht wel eens onderschat.”
Over tien jaar? Werk je dan als apotheker in Somalië. Terug naar je ‘roots’?
“Hmmm, ik denk het niet. Ik ben een familiemens. Mijn familie woont in Nederland en ik ben graag daar waar mijn familie ook is.” ❦
Nawal Shelilla | Geboren: 30 april 1986 | Studie: Farmacie aan de Universiteit van Utrecht 2006 tot 2012 | Hobby: films kijken en op vakantie gaan | Favoriet vakantieland: Dubai | Favoriet gerecht: alles met chocolade Levensadvies: Alles gebeurt met een reden
Tekst en fotografie: Cai Vosbeek
