FarmaMagazine | GHB-verslaving is hardnekkig en gaat vaak gepaard met multi-problematiek en overlast. Steeds meer gemeenten kampen met een groep GHB-gebruikers die met zware verslaving worstelt. De problematiek is te complex om via standaardmethoden aan te pakken. Een aantal gemeenten heeft inmiddels ervaring opgedaan met het ontwikkelen en uitvoeren van een aanpak. Op basis daarvan is een handleiding uitgebracht voor gemeenten.
De handleiding van het Trimbos-Instituut ‘Bezieling en bereikbaarheid: samen werken aan een leven zonder GHB’ is geschreven op basis van een pilot in de gemeente Twenterand. Daar is een gemeentelijke aanpak voor GHB-problematiek geïmplementeerd, uitgevoerd en onderzocht.
Hoog risico op
verslaving
GHB
(Gammahydroxyboterzuur) is een drug met een hoog risico op verslaving. Eenmaal
verslaafd is het ontzettend moeilijk om er vanaf te komen. Problematisch
gebruik van en verslaving aan GHB kan lang verborgen worden gehouden. De drug
is makkelijk zelf te maken, is goedkoop en er zijn weinig uiterlijke kenmerken
van gebruik. Personen met een GHB-afhankelijkheid zien zichzelf vaak niet als
verslaafd. Afkicken is ontzettend moeilijk en het risico op terugval is groot.
Tweewekelijks
casusoverleg
Het document geeft handvatten voor aanpak van de problematiek. Het is
geschreven voor gemeenten, maar het is zeker ook interessant voor zorgverleners
om hiervan kennis te nemen. Hoewel in het document de rol van bijvoorbeeld
huisartsen, apotheken en spoedeisende hulp overigens nauwelijks aan bod komt.
De kern van de aanpak bestaat uit een klein specialistisch casusoverleg, dat
tweewekelijks bij elkaar zit en beschikt over een mandaat en eigen financiële
middelen. Dit overleg bestaat, volgens de handreiking, uit de gemeentelijke
projectleider, een vertegenwoordiger van de politie en een vertegenwoordiger
van de instelling voor verslavingszorg.
Zeven stappen
De aanpak bestaat uit een aantal stappen die in de handreiking uitvoering
worden uitgewerkt. Om te komen tot maatwerk is flexibel schakelen tussen de
stappen noodzakelijk.
1. Agendasetting van het thema en mobilisering van relevante partners.
2. Mensen en middelen vrijspelen voor de aanpak.
3. Het inrichten en opstarten van het casusoverleg.
4. Signaleren van GHB-problematiek.
5. Motiveren van personen naar hulp en behandeling toe.
6. Behandeling van de verslaving.
7. Nazorg en monitoring van de cliënt. Met een goede basis voor herstel en
terugvalpreventie.
